۳۳۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۸۱

یا ساقیَ الْمُدامَهِ حَیَّ عَلَی الصَّلا
امْلاْ زُجاجَنا بِحُمَیّا فَقَدْ خَلا

جِسْمی زُجاجَتی وَ مُحَیّاکَ قَهْوَتی
یا کامِلَ الْمَلاحَهِ و اللُّطْفِ وَ الْعُلا

ما فازَ عاشِق بِمُحَیّاک ساعَه
اِلّا وَ فِی الصُّدوُدِ تَلاشی مِنَ الْبَلا

اَلْمَوْتُ فی لِقائِکَ یا بَدْرُ طَیِّبُ
حاشاکَ بَلْ لِقاوُکَ اَمْن مِنَ الْبَلا

لَمّا تَلا هَواکَ صِفاتا لِمُهْجَتی
فیها حَمائِم یَتَلَقَّیْنَ ما تَلا

اَسْقَیتَنِی الْمُدامَهَ مِنْ طَرْفِکَ الْبَهی
حَتّی جَلا فُوادِیَ مَنْ اَحْسَنَ الْجَلا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.