۲۸۸ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۶۱

یکباره مرا بلایت از پای نشاند
بر یک یک مویم آب رنجوری ماند

چون سیم و زرم بر آتش تیز گداخت
وان سیم و زری که بود بر خاک فشاند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۶۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.