۳۳۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۷

قَدْ اَشْرَقَتِ الدُّنْیا مِنْ نُورِ حُمَیّانا
اَلْبَدْرُ غَدا ساقی وَ الْکَأْسُ ثُرَیّانا

اَلصَّبْوَهُ اِیمانی وَ الْخَلْوَةُ بُسْتانی
وَ الْمَشْجَرُ نَدْمانی وَ الْوَرْدُ مُحَیّانا

مَنْ کانَ لَهُ عِشْقٌ فَالْمَجْلِسُ مَثْواهُ
مَنْ کانَ لَهُ عَقْلٌ اِیّاهُ وَ اِیّانا

مَنْ ضاقَ بِهَ دارٌ اَوْ اَعْطَشَهُ نارٌ
تَهْدیهِ اِلیٰ عَیْنٍ یَسْتَرْجِعُ رَیّانا

مَنْ لَیْسَ لَهُ عَیْنٌ یَسْتَبْصِرُ عَنْ غَیْبٍ
فَلْیَأْتِ عَلیٰ شَوَقٍ فی خِدْمَةِ مَوْلانا

یا دَهْرُ سِویٰ صَدْرٍ شَمْسِ الْحَقِ تَبْریزٍ
هَلْ اَبْصَرَ فی الدُّنْیا اِنْسانُکَ اِنْسانا

طُوبیٰ لَکَ یا مَهْدی قَدْ ذُبْتَ مِنَ الْجُهْدِ
اَعْرَضْتَ عَنِ الصُّورَةِ کَی تُدْرِکَ مَعْنانا

مَنْ کانَ لَهُ هَمٌّ یُفْنیهِ وَ یُرْدیهِ
فَلْیَشْرَبْ وَ لْیَسْکَرْ مِنْ قَهْوَةِ مَوْلانا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.