۳۲۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۶۸

به خدایی که قائمست به ذات
نه چو ما بلکه قایم و قیوم

که مرا در فراق خدمت تو
جان ز غم مظلمست و تن مظلوم

باز مرحوم روزگار شدم
تا که گشتم ز خدمتت محروم

هرکه محروم شد ز خدمت تو
روزگارش چنین کند مرحوم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۹ - در ریاضت خاطر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.