۲۹۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۲۲ - قسم بر بی‌گناهی

مرگ از آن به که مرا از تو خجل باید بود
نه کتابی و نه حرفی و نه قیلی و نه قال

سخن بنده همینست و بر این نفزاید
که نیفزاید از این بیهده الا که ملال

تا که امید کمالست پس از هر نقصان
بیم نقصانت مباد از فلک ای کل کمال

به چنین جرم و تجنی که مرا افکندند
ای خداوند خدایت مفکن در اقوال
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۱ - در وصف کوشک و سرای مجدالدین ابوالحسن عمرانی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۳ - در مطایبه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.