۲۸۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۹۸

ای کریمی که از سخاوت تو
روید از سنگ خاره مرزنگوش

تا جهان اسب دولتت زین کرد
چرخ را هست غاشیه بر دوش

آنکه او تای خدمتت نزند
چون ربابش فلک بمالد گوش

چنگ مدح تو ساختم چه شود
که چو بربط شوم عتابی‌پوش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۷ - مطایبه به محبوب کند
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.