۲۸۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۸۹ - در تقاضا

ای به اقلیم کبریای تو در
آسمان شحنه آفتاب عسس

چند گویی چه خورده‌ای به وثاق
تو بدانی اگر نداند کس

چه خورم خون پنج و شش روزان
نپزد مطبخم جز که هوس

به خدایی که مجمل روزی
به تفاصیل او رساند و بس

که زمین و هوای خانهٔ من
نه همی مور بیند و نه مگس

هین که اسباب زندگیم امروز
هیچ معلوم نیست جز که نفس
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۰ - در مدیح
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.