۳۵۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۳۶

مُبارکی که بُوَد در همه عروسی‌ها
دَرین عروسیِ ما باد ای خدا تنها

مُبارکیِّ شبِ قَدْر و ماهِ روزه و عید
مِبارکیِّ مُلاقاتِ آدم و حَوّا

مُبارکیِّ مُلاقات یوسُف و یعقوب
مُبارکیِّ تماشایِ جَنَّهُ الْمَاوی

مُبارکیِّ دِگَر کان به گفت دَرنایَد
نِثارِ شادیِ اَوْلادِ شیخ و مِهْتَر ما

به هَمدَمیّ و خوشی، هَمچو شیر باد و عَسَل
به اِخْتِلاط و وَفا، هَمچو شِکَّر و حَلْوا

مُبارکیِّ تَبارَک نَدیم و ساقی باد
بر آن که گوید آمین، بر آن کِه کرد دُعا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.