مقلوب لفظ پارس به تصحیف از کفت
دارم طمع که علت با من ز دست کوست

تصحیف قافیه که به مصراع آخرست
گر ضم کنی بر آنچه مسماست هم‌نکوست

آن دو لطیف را سیمی هست هم لطیف
وانچش کنی تو قلب به مقلوب او هم اوست

امروز اگر از این سه برون آریم به جود
فردا ز شکر هر سه برون آرمت ز پوست