به خدایی که از میان دو حرف
هفت چرخ و چهار طبع انگیخت

بوی کافور و عود و مشک آورد
رنگ طاوس و کبک و زاغ آمیخت

که مرا درد هجر تو بر سر
خاک اندوه و آتش غم بیخت

از برم دل به خدمت تو رسید
وز تنم جان ز فرقت تو گریخت

این چنین کارها زمانه کند
با زمانه نمی‌توان آویخت