۳۱۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۰۹

ای دَرِ ما را زده، شمعِ سَرایی دَرآ
خانهٔ دل آنِ توست، خانه خدایی دَرآ

خانه زِ تو تافته ست، روشنی یی یافته‌ست
ای دل وجانْ جای تو، ای تو کجایی دَرآ

ای صَنَمِ خانگی، مایهٔ دیوانگی
ای همه خوبی تو را، پس تو کِرایی دَرآ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.