دل چو دانه، ما مِثالِ آسیا
آسیا کِی دانَد این گَردش چرا؟

تَن چو سنگ و آبِ او اندیشه‌ها
سنگ گوید آب دانَد ماجَرا

آب گوید آسیابان را بِپُرس
کو فَکَند اَنْدَر نِشیب این آب را

آسیابان گویَدَت کِای نانْ خوار
گَر نگردد، این که باشد نانْبا

ماجَرا بسیار خواهد شد خَمُش
از خدا واپُرس تا گوید تو را