۳۴۵ بار خوانده شده

قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۳ - این چند بین را فضل بن یحیی بن صاعد هروی به سنایی فرستاد و در آن درخواست دیدار کرد

هستی به حقیقت ای سنایی
در دیدهٔ عقل روشنایی

مقبول همه صدور گشتی
این کار تو نیست جز خدایی

آیم بر تو به طبع زیراک
دانم که به نزد من نیایی

لیکن چکنم چگونه آیم
چون نیست خبر که تو کجایی

معذورم اگر که می‌فرستم
نزدیک تو شعر ای سنایی

هر کس که برد به بصره خرما
بر جهل خود او دهد گوایی

چون آمده‌ای مرو ازیراک
ما را چو دو دیده می ببایی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۲ - در مدح خواجه ابو یعقوب یوسف‌بن احمد
گوهر بعدی:قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.