صدت فی بغداد ظبیا قد الف
صدغه جیم و ذا قد الف

سر بیندازم به دستار از پیش
غاشیهٔ سوداش دارم بر کتف

هل عشقتم نار اصحال الهوی
طارق الدنیا و ذا لا یاتلف

من شدم عاشق بر آن خورشید روی
کابروان دارد هلال منخسف

لاتلومونی ولوموا نفسکم
انما المعشوق فینا مختلف

کعبهٔ خاقانی اکنون روی است
کعبه را می زمزم و بت معتکف