۲۹۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۰ - ایضا در مرثیه گوید

گل حدیقه دل خواجگی که بود قدش
نهال تازه رس بی مثال گلشن جان

ز پا فتاد و خرد گفت بهر تاریخش
هزار حیف ازان نونهال گلشن جان
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۱ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.