دلا چو ابر بهاری به نوحه و زاری
به بار اشگ جگر گون ز دیده پرنم

که بهر تعزیه خواجه شاه منصور است
لباس چرخ کبود از مصیبت و ماتم

فغان که زود همای وجود او فرمود
ز باغ دهر توجه به آشیان عدم

کسی ز اهل کرم چون نبود بهتر ازو
درین زمانه به لطف خصال و حسن شیم

به لوح تربت وی از برای تاریخش
نوشت کلک قضا بهترین اهل کرم