مردم چشم جهان بین پدر
آن که نادیده جهان رفت به خواب

غنچهٔ باغ جهان شاه علی
طفل نامجرم ایمن ز عذاب

کاندرین باغ ز خوشبوئی او
گلی از چهره نیفکند نقاب

تا که از گلشن دوران بردند
سوی گلزار بهشتش بشتاب

هرکه تاریخ وفاتش جوید
گل خوشبوی درآرد به حساب