۳۱۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۸

شد دیدهٔ من سپید از وعدت
آخر چو نکو نکو نگه کردی

آخر بر مرثیهٔ پدر ما را
همچون ز بر درش سیه کردی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹ - از زبان تیر خراس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.