ای مُطربِ دل برایِ یاری را
در پَردهٔ زیر گویْ زاری را

رو در چَمَن و به رویِ گُل بِنْگَر
هَمدَم شو بُلبُلِ بهاری را

دانی چه حَیات‌ها و مَستی‌هاست؟
در مَجلِسِ عشقْ جان سِپاری را

چون دولتِ بی‌شِمار را دیدی
بِسْپار بِدو دَم شِماری را

ای روحْ شکارِ دِلْبَری گشتی
کو زنده کُند اَبَد شکاری را

ای ساقیِ دلْ ز ِکار واماندم
وقتست بِدِه شرابِ کاری را

آراسته کُن مرا و مَجلِس را
کآراسته‌یی شراب داری را

بَزمی‌ست نَهان چُنین حَریفان را
جا نیست دِگَر شراب خواری را