یک پَنْد زِ من بِشنو، خواهی نشوی رُسوا
من خُمْرهٔ اَفیونَم، زِنهار سَرَم مَگْشا

آتش به من اَنْدَرزَن، آتش چه زَنَد با من؟
کَنْدَر فَلَک اَفْکَنْدم، صد آتش و صد غوغا

گَر چَرخ همه سَر شُد، وَرْ خاک همه پا شُد
نی سَر بِهِلَم آن را، نی پا بِهِلَم این را

یا صافِیَهَ اَلْخَمْرِ فی آنِیَهِ اَلْمَوْلی’
اَسْکِرْ نَفَرًا لُدًّا وَ السُّکْرُ بِنا اَوْلی’