۲۷۲ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۲۸۴

مرهم از لبهات می‌جویم بدین جان فگار
وای بر ریشی که آنرا از نمک مرهم کنند

مردهٔ آن قامتم کاندم که بخرامد براه
مردگان در خاک هر دم حسرتی دیگر خورند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۸۳
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.