۲۸۴ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۲۱۷

چشمم که بود خانهٔ خیل خیال تو
عمرت دراز باد که آن خانه آب برد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۱۶ - غزلی که درپایان تصنیف قران السعدین سروده است
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.