۳۵۲ بار خوانده شده

گزیدهٔ غزل ۴۸

گر چه بربود عقل و دین مرا
بد مگویید نازنین مرا

گوشش از بار درد گران گشتست
نشنود نالهٔ حزین مرا

آخر ای باغبان یکی بنمای
به من آن سرو راستین مرا

دست در گل همی زنم لیکن
خار می‌گیرد آستین مرا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۷
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.