۳۳۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۲

آن که نماند به هیچ خلق خدای است
تو نه خدایی، به هیچ خلق نمانی

روز شدن را نشان دهند به خورشید
باز مر او را به تو دهند نشانی

هر چه بر الفاظ خلق مدحت رفته‌ست
یا برود، تا به روز حشر تو آنی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱ - بوی جوی مولیان آید همی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.