ور هوس مثنویت در دل ست
حل کنم این برتو که بس مشکل ست

ور روشی کز تو نیاید مرو
گفت به دم مشنو و نیکو شنو

نظم«نظامی » به لطافت چو در
وز در او سر به سر آفاق پر

پخته ازو شد چو معانی تمام
خام بود پختن سودای خام

سحر و رانی که درو دیده‌اند
خاموشی خویش پسندیده‌اند

مثنوی او راست ثنائی بگو
بشنوش از دور و دعائی بگو