کجا کسی که مرا مژدهٔ چمانه دهد
علی‌الصباح به من بادهٔ شبانه دهد

ز دوستان و عزیزان که باشد آنکه مرا
نشان به کوی مغان و می مغانه دهد

خوشا کسی که چو رندان ز خانه وقت سحر
به در گریزد و تن در شراب خانه دهد

غلام دولت آنم که هرچه بستاند
به شمع و شاهد و چنگ و دف و چغانه دهد

ز غم پناه به می بر که می به خاصیت
نتیجه عیش خوش و عمر جاودانه دهد

مرو به عشوهٔ زاهد ز ره که او دایم
فریب مردم نادان بدین فسانه دهد

به اعتقاد شنو پند سودمند عبید
که او همیشه تو را پند عاقلانه دهد