۲۹۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۹۹

ای پیش تو ماه آسمان خیره
وز روی تو آب روشنان تیره

در چشم تو روی مردمی پیدا
در روی تو چشم مردمان خیره

بر درج درت ز لعل پیرایه
بر طرف مهت ز مشک زنجیره

با چشم تو نرگس است همخوابه
با لعل تو شکر است همشیره

همواره درون من به تو مایل
پیوسته رقیب تو ز من طیره

شیرین سخن تو تلخ شد با ما
آری به مرور می‌شود شیره

سیف از در تو شکسته باز آمد
چون لشکر کافر از در بیره
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.