ای لبت زنده کرده نام مسیح
به روان بخشی کلام فصیح

چهره‌ای داری از شراب صبوح
همچو خورشید نیم‌روز صبیح

هرچه می‌خواهی از جفا میکن
که صبیحی و نیست از تو قبیح

از شکر خوش‌ترست و شیرین‌تر
سخن تلخ از آن لبان ملیح

دیشبت به رکنابه بود مدار
کرده‌ای امشب آن کنابه صریح

از تو مائیم خسته و بیمار
دگران جمله سالمند و صحیح

آن صنم می‌زند خدنگ جفا
محتشم دست و پا چو صید ذبیح