۳۱۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۲۹۰

روزی که چراغ عمر خاموش شود
در بستر مرگ عقل مدهوش شود

با بی دردان مکن خدایا حشرم
ترسم که محبتم فراموش شود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۸۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.