صبح و شامی و ماه‌رخساری
با دو زلف و دو رخ دو خال آنگاه

روزی و از قفا شبی و ز پی
اختری با دو تیره ابر و دو ماه

دو ز اهل حبش چهار از روم
پنج از زنگبارشان همراه

دو گهر یک شبه دو لؤلؤ را
گر تو نه نه شماری ای آگاه

بعد وضع نهم نخواهد ماند
بی‌شک و شبه دانه‌ای ز سیاه