۳۰۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۹

فمالی لم اطا سبع الطباقی
و لم اصعد علی اعلی المراقی

چرا خربندهٔ دجال باشم؟
چو کردم با مسیحا هم وثاقی

علی اعلی المعارج و المعالی
مطاء المجد اوحی کالتراق

به از هشتم بهشت آید مرا جای
ورای این رواق هفت طاقی

و انی لم اصرح باتحاد
ولکن ان فنیت اکون باق

مگو: من او و او من، نیک می‌دان
که او را خود نباشد جفت و طاقی

و کیف تبین فی ثیار بحر
قطیرات جرین من السواق

مکن فاش این سخن‌ها همچو حلاج
بیاویزندت از دار، ای عراقی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.