چون تو کردی حدیث عشق آغاز
پس چرا قصه شد دگرگون باز؟

من ز عشق تو پرده بدریده
تو نشسته درون پرده به ناز

تو ز من فارغ و من از غم تو
کرده هر لحظه نوحه‌ای آغاز

من چو حلقه بمانده بر در تو
کرده‌ای در به روی بنده فراز

آمدم با دلی و صد زاری
بر در لطف تو، ز راه نیاز

من از آن توام، قبولم کن
از ره لطف یکدمم بنواز

آمدم بر درت به امیدی
ناامیدم ز در مگردان باز