۲۹۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۹۲۵

من کیم زاری نزار افتاده‌ئی
پر غمی بیغمگسار افتاده‌ئی

دردمندی رنج ضایع کرده‌ئی
مستمندی سوگوار افتاده‌ئی

مبتلائی در بلا فرسوده‌ئی
بی‌قرینی بی‌قرار افتاده‌ئی

باد پیمائی به خاک آغشته‌ئی
خسته جانی دل فگار افتاده‌ئی

نیمه مستی بی‌حریفان مانده‌ئی
می‌پرستی در خمار افتاده‌ئی

بی‌کسی از یار غایب گشته‌ئی
ناکسی از چشم یار افتاده‌ئی

اختیار از دست بیرون رفته‌ئی
بیخودی بی‌اختیار افتاده‌ئی

عندلیبی از گل سوری جدا
خسته‌ای دور از دیار افتاده‌ئی

پیش چشم آهوان جان داده‌ئی
بر ره شیران شکار افتاده‌ئی

دست بردل خاک بر سر مانده‌ئی
بر سر ره خاکسار افتاده‌ئی

رو بغربت کرده فرقت دیده‌ئی
بی‌عزیزان مانده خوار افتاده‌ئی

بیدل و بی‌یار رحلت کرده‌ئی
بی زر و بی زور زار افتاده‌ئی

همچو خواجو پای در گل مانده‌ئی
بر سر پل مانده بار افتاده‌ئی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۲۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.