خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام
بیاد لعل لبش نوش کرده جام مدام

چنین شنیده‌ام از مفتی مسائل عشق
که مرد پخته نگردد مگر ز باده خام

جفا و نکبت ایام چون ز حد بگذشت
بیار باده که چون باد می‌رود ایام

خیال زلف و رخت گر معاونت نکند
چگونه شام بصبح آورند و صبح بشام

مرا ز لوح وجود این دو حرف موجودست
دل شکسته چو جیم و قد خمیده چو لام

اگر ببام برآیی که فرق داند کرد
که طلعت تو کدامست و آفتاب کدام

دمی ز وصل تو گفتم مگر به کام رسم
دمم بکام فرو رفت و برنیامد کام

براه بادیه هر کس که خون نکرد حلال
حرام باد مرا و را وصال بیت حرام

اگر بکنیت خواجو رسی قلم درکش
که ننگ باشد ار از عاشقان برآید نام