سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل
برفت پیش سرشک من آب دجله و نیل

جهان ز گریه‌ام از آب گشت مالامال
ز سوز سینه‌ام آتش گرفت میلامیل

هلاک من چو بوقت وداع خواهد بود
بقصد جان من ای ساربان مکن تعجیل

مگر بشهر شما پادشه منادی کرد
که هست خون غریبان مباح و مال سبیل

کشندگان گرفتار قید محنت را
مواخذت نکند هیچکس بخون قتیل

طواف کعبه عشق از کسی درست آید
که دیده زمزم او گشت و دل مقام خلیل

بگفتگوی رقیب از حبیب روی متاب
رضای خصم بدست آر و غم مخور ز وکیل

گر از لبم شکری می‌دهی ز طره بپوش
چرا که کفر نماید کرم بنزد بخیل

زبور عشق تو خواجو برآن ادا خواند
که روز عید مسیحا حواریان انجیل