چو هست قرب حقیقی چه غم ز بعد مزار
نظر بقربت یارست نی بقرب دیار

چو زائران حرم را وصال روحانیست
تفاوتی نکند از دنو و بعد مزار

رسید عمر بپایان و داستان فراق
ز حد گذشت و بپایان نمی‌رسد طومار

بباغ بلبل خوش نغمه سحر خوان بین
که روز و شب سبق عشق می‌کند تکرار

بیا که حلقه نشینان بزمگاه الست
زدند بر در دل حلقهٔ در خمار

بکش جفای رقیب ار حبیب می‌خواهی
کنار گل نبری گر کنی کناره ز خار

چه هجر و وصل مساویست در حقیقت عشق
اگر ز هجر بسوزی بساز و وصل انگار

درست قلب من ار شد شکسته باکی نیست
بحکم آنکه روان می‌رود درین بازار

بروی خوب وی آنکس نظر کند خواجو
که پشت بر دو جهان کرد و روی بر دیوار