۳۰۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۶۷

این چه نامه‌ست که از کشور یار آوردند
وین چه نافه‌ست که از سوی تتار آوردند

مژدهٔ یوسف گمگشته بکنعان بردند
خبر یار سفر کرده به یار آوردند

دوستانرا ز غم دوست امان بخشیدند
بوستانرا گل صد برگ ببار آوردند

بیدل غمزده را مژدهٔ دلبر دادند
بلبل دلشده را بوی بهار آوردند

نسخه‌ئی از پی تعویذ دل سوختگان
از سواد خط آن لاله عذار آوردند

نوش داروئی از آن لب که روان زنده ازوست
بمن خسته مجروح نزار آوردند

از خم سلسلهٔ طره لیلی تابی
از برای دل مجنون فگار آوردند

بزم شوریده دلان را ز پی نقل صبوح
شکری از لب شیرین نگار آوردند

می فروشان عقیق لب او خواجو را
قدحی می ز پی دفع خمار آوردند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.