۳۴۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۰۰

رخسار تو شمع کایناتست
وز قند تو شور در نباتست

ریحان خط سیاه شیرین
پیرامن شکرت نباتست

خضرست مگر که سرنوشتش
برگوشهٔ چشمهٔ حیاتست

برعرصه حسن شاه گردون
پیش دو رخ تو شاه ماتست

یک قطره ز اشک ما محیطست
یک چشمه ز چشم ما فراتست

عنوان سواد خط سبزت
برنامهٔ نامهٔ نجاتست

وجهی ز برات دلربائی
یا نسخه‌ئی از شب براتست

آخر به زکوة حسن ما را
دریاب که موسم زکوتست

خواجو ز تو کی ثبات جوید
ز آنروی که عمر بی ثباتست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.