ای ز چشمت رفته خواب از چشم خواب
وآب رویت برده آب از روی آب

از شکنج زلف و مهر طلعتت
تاب بر خورشید و در خورشید تاب

بینی ار بینی در آب و آینه
آفتاب روی و روی آفتاب

بر نیندازی بنای عقل و دین
تا ز عارض برنیندازی نقاب

تشنگان وادی عشقت ز چشم
بر سر آبند و از دل بر سراب

پیکرم در مهر ماه روی تو
گشته چون تار قصب بر ماهتاب

زلف و رخسارت شبستانست و شمع
شکر و بادام تو نقل و شراب

خواب را در دور چشم مست تو
ای دریغ ار دیدمی یک شب بخواب

بسکه خواجو سیل می‌بارد ز چشم
خانه صبرش شد از باران خراب