ساقی سیمبر بیار شراب
مطرب خوش نوا بساز رباب

مست عشقیم عیب ما مکنید
فاتقوا الله یا اولی الالباب

عقل چون دید اهل میکده را
گفت طوبی لهم و حسن مب

بی گل روی او چرا یکدم
نشود چشم من تهی ز گلاب

همچو خالش که دید در بستان
باغبانی نشسته بر سر آب

چشم او جز بخواب نتوان دید
گر چه بی او خیال باشد خواب

لب و گفتار و زلف و عارض اوست
باده و شکر و شب و مهتاب

همچو چشمش کسی نشان ندهد
جادوئی مست خفته در محراب

در غریبی شکسته شد خواجو
آن غریب شکسته را دریاب