گر دهد یارت امان ایمن مشو
ور ببخشاید، به جان ایمن مشو

آن زمان کت گوید: ای من جمله تو
جمله مکرست، آن زمان ایمن مشو

روی او را گر ببینی آشکار
باز خواهد شد نهان، ایمن مشو

گر کنارت، گوید: از زر پر کنم
تا نبندی در میان، ایمن مشو

وقت بیگاهست، ها! گامی بپوی
دزد همراهست، هان! ایمن مشو

گر شوی ایمن ز خوف دزد، نیز
از خلاف کاروان ایمن مشو

ور نماز و روزه گمراهت کند
از غرور این و آن ایمن مشو

چون نهد دیوانه‌ای دانات نام
عاقلی؟ خود را بدان، ایمن مشو

از کرامات ار بپری در هوا
از هوا و از هوان ایمن مشو

ای که اندر بی‌نشانی می‌روی
از حریف بی‌نشان ایمن مشو

اوحدی،چون سرش آمد بر زبان
سر نگه دار، از زبان ایمن مشو