۳۸۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۱۵

ترا رسد گره مشک بر قمر بستن
به گاه شیوه‌گری لعل بر شکر بستن

کمر به کشتن ما گر ببسته‌ای سهلست
بیا، که حلقه بکوبیم ازین کمر بستن

مرا که روی تو باید چه کار باد گری؟
چو پای درد کند شرط نیست سر بستن

دگر به پند من، ای مدعی، زبان مگشای
که لب نخواهم ازین ماجرا دگر بستن

ز من مدار صبوری طمع، که نتوانم
ز بهر سنگدلی سنگ بر جگر بستن

به چند وجه بکردم نصیحت دل خویش
میسرم نشد از روی او نظر بستن

گر اوحدی در خلوت به روی غیر ببست
به روی دوست مروت نبود دربستن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.