بگشای ز رخ نقاب دیدار
تا نگذرد از درت خریدار

این پرده که بر درست بردر
وین سایه که بر سرست بردار

گفتی: بنشین که من بیایم
بنشینم و نیستی تو آن یار

کز یاری من نیایدت ننگ
وز صحبت من نباشدت عار

زین قاعده و خلاف بگذر
و آن داعیه در غلاف بگذار

تا کی باشیم پس بر در؟
وز هجر تو کرده رخ به دیوار

هر کس به حساب تار و پودست
ما با سخن تو در شب تار

پنداشتمت که: مهربانی
و آن نیز خیال بود و پندار

سر در سر کار عشق کردیم
و اگه نشدی، زهی سر و کار؟

هر لحظه مکن بکشتنم زور
هر روز مکن بهشتنم زار

یا آن دل برده باز پس ده
یا این تن مرده نیز بگذار

مپسند که از فراق رویت
فریاد برآرم اوحدی‌وار