همیشه تا تن من برقرار خواهد بود
به کوی عشق دلم را گذار خواهد بود

سرم به خاک بپوسید و آتش غم دوست
در استخوان تن من به کار خواهد بود

بتا، بدور غم خویش کشته گیر مرا
جنایت تو اگر زین شمار خواهد بود

ز بهر کشتن من چرخ تیز می‌بینم
که باستیزهٔ چشم تو یار خواهد بود

بلای عشق تو خوش کرده‌ایم با دل خود
به بوی آنکه خزان را بهار خواهد بود

دلم ز هجر تو اندر حساب داشت غمی
گمان که برد که چندین هزار خواهد بود؟

بیا، که تا نبود پیشت اوحدی را باز
همیشه دیدهٔ او اشکبار خواهد بود