باد سهند بین که : برین مرغزارها
چون می‌کند ز نرگس و لاله نگارها؟

در باغ رو، که دست بهار از سر درخت
بر فرقت از شکوفه بریزد نثارها

ساقی، میان ببند که هنگام عشرتست
می در پیالها کن و گل در کنارها

نتوان شکایت ستم روزگار کرد
گر من درین حدیث کنم روزگارها

وقتی من اختیار دلی داشتم به دست
عشق آمد و ز دست ببرد اختیار ها

گر بر دل تو هست غباری ز داغ غم
بنشین، که جام می بنشاند غبارها

تا این بهار نامه بود، هیچ مجلسی
بی‌یاد اوحدی نبود در بهارها