این همه چابکی و زیبایی
این چنین از کجا همی آیی

چون مه چارده به نیکویی
چون بت آزری به زیبایی

مه نخوانم ترا معاذالله
مه نهانست تا به پیدایی

ماه سرد و ترست و رنگ‌آمیز
شب دو و بی‌قرار و هرجایی

کی توان کردنت همی مانند
که تو خورشید عالم‌آرایی