۳۲۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۹۵

گرفتم سر به پیمان درنیاری
سر جور و جفا باری چه داری

چو یاران گر به پیغامی نیرزم
به دشنامی چرا یادم نیاری

به غم باری دلم را شاد می‌دار
اگر عادت نداری غمگساری

من از وصلت فقع تا کی گشایم
چو تو نامم به یخ برمی‌نگاری

شمار از وصل تو کی برتوان داشت
تو کس را از شماری کی شماری

ترا گویم که به زین باید این کار
مرا گویی تو باری در چه کاری

تو داری دل که خواهد داد دادم
تویی یار از که خواهم خواست یاری

دل بی‌معنی تو کی گذارد
که این معنی به گوش اندر گذاری

ترا چه در میان غم انوری راست
تو بی‌معنی از این غم برکناری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.