۳۰۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۸۸

یک دم به مراعات دلم گرم نداری
یک ذره مرا حرمت و آزرم نداری

من دوست ندارم که ترا دوست ندارم
تو شرم نداری که ز من شرم نداری

این مرکب بیداد تو توسن چو دل تست
وانرا چو بر خویش چرا نرم نداری

در دفتر تندی و درشتی که همانا
یک سوره برآید که تو آن برم نداری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.