درد دل هر زمان فزون دارم
چه کنم بی‌وفاست دلدارم

همه با من جفا کند لیکن
به جفا هیچ ازو نیازارم

بار اندوه و رنج محنت او
بکشم زانکه دوستش دارم

یاد وصلش کنم معاذالله
کی بود این محل و مقدارم

تا توانم حدیث هجرش کرد
می‌رود صد هزار بیکارم

گفته بودم کزو کنم درخواست
تا نماید ز دور دیدارم

این قدر التماس خود چه بود
سالها شد که تا در آن کارم

باورم می‌کنی به نعمت شاه
کین قدر نیز هم نمی‌یارم