۲۸۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۶۴

دلدار به طبع گشت رام آخر
وین کار به صبر شد تمام آخر

آن کرهٔ سر کشیدهٔ توسن
بی‌رایض گشت خوش لگام آخر

وان مرغ رمیده وز قفس جسته
باز آمد چون دلم به دام آخر

هرکس که به صبر پای بفشارد
روزی برسد چو من به کام آخر

منشوری نیست دور محنت را
چون یابد دولت دوام آخر
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.